Joepie, Ik ben bijna jarig!!! 40 dagen aftellen naar 40 jaar!

Een goed voornemen, 40 dagen bloggen naar mijn 40e verjaardag

Dag 35 zijn we ondertussen

Goed, mijn voornemen was dus om 40 dagen te schrijven over het aftellen naar mijn 40e verjaardag. Laat dit heel duidelijk zijn, ik ben met vertraging.  Goed, ik ben binnenkort jarigdus. 40 jaar op de teller en ik ben er gelukkig mee. Hoe grappig is het dan dat ik op dag 35 dag begin? Ik wil jullie daar graag in meenemen, hoe pijnlijk het ook is voor mij om toe te geven: het is me niet gelukt zoals ik het gedacht heb. Maar kom, ik ben bijna jarig, dus het mag ook wel volgens mijn normen gaan natuurlijk en volgens mijn ritme. Want dat is waar ik jullie in wil meenemen.

Perfectionist en gelukkig leven

Ik durf van mezelf eerlijk toegeven dat ik een perfectionistisch persoon ben. Mijn leven hield vroeger in (en met momenten nog steeds), dat het perfect moest uitgedacht zijn voordat ik er helemaal aan begon. En ik ben daar heel eerlijk over, die eigenschap maakt me niet altijd gelukkig.

Het is met momenten wel een geweldig excuus om niet naar buiten te komen (het is gewoon niet af, oh jammer….). En zo geraken projecten niet afgerond, en dan weet ik niet of mijn perfectionisme misschien faalangst is (oh dat is bullshit, dat weet ik wel zeker). Het is voor mij een geweldig excuus om dingen niet af te ronden en mijn angst onder ogen te zien. 

Als ik mijn perfect gelukkig leven even terzijde laat, ik ben jarig binnenkort! Joepie! En ik ben gewoon bang om te bloggen, wat eigenlijk totaal nergens op slaat. Ik schrijfzoveel, en toch ben ik bang om mezelf hier zo open en bloot te geven. Wat gaan mensen ervan denken?? Wacht even… ik zit daar niet mee in, met het oordeel van anderen (dacht ik dus). Natuurlijk raakt het me met momenten wel wat mensen vinden, hoewel ik weet dat mensen er altijd wel iets over vinden en er hun mening over hebben. En terwijl ik dit schrijf valt het me op dat het vooral mijn eigen mening is die me tegenhoudt om te beginnen. Wat kan ik toch vreselijk hard zijn naar mezelf…

Was ik natuurlijk weer even vergeten 😉

Jarig zijn en falen in mijn idee… het maakt me gewoon gelukkig. Want dit ben ik, de perfectionist die 40 dagen gaat bloggen over mijn laatste dagen als dertiger. Met vijf dagen vertraging weliswaar, ik ben er nu en het zal een rauwe eerlijke versie van mezelf zijn. Ja, ik ben bang omdat ik aan deze tekst begonnen ben, zonder enig idee waar deze reis naartoe gaat. Ok, we starten de reis met enthousiasme. Here we go! Ik ben een coach voor iets, dus laten we vooral een coach zijn voor onszelf!

Eiland van geluk

Daarstraks vroeg iemand me, wat zou je graag willen nu je bijna jarig bent? Mijn antwoord was heel simpel: een eiland alsjeblieft. Ik ben moe van de afgelopen jaren die best wel wat van mezelf en mijn gezin gevraagd hebben. Twee ouders in huis verzorgen en afgeven, het laat toch wel sporen achter. Dit mag je letterlijk en figuurlijk nemen, want buiten de vele herinneringen stond mijn huis plots vol met de inboedel van 3 mensen. 210 jaar aan herinneringen zijn hier de afgelopen jaren neer gezet, in de vorm van meubels en zoveel spullen die mensen toch verzamelen met de jaren.

Dus ja ik zou graag een eiland willen, waar ik na een jaar niet nog het leven van mensen aan het opruimen ben. Waar ik mijn voeten in het zand kan woelen en lekker kan staren naar de golven die op het strand aanspoelen. Een eiland waar ik gelukkig ben, niet moe ben en waar ik inspiratie terug voel vloeien. Waar ik vrij ben van en speels kan zijn en waar ik de pijn van me kan afspoelen. Mijn pijn op de golven laten meenemen, als een boot die je met vol vertrouwen op de zee mee laat reizen. Mijn transformatie naar de beste versie van mezelf, het lijkt me dat het op dit eiland begint.

Gelukkig

Vandaag was ik een deel nog aan het opruimen en voel ik me geweldig nostalgisch, ik was foto’s aan het opruimen van toen ik 10 jaar oud werd. Dat zijn leuke herinneringen die je dan terug fysiek in handen kan houden. Dat is ook de reden dat ik zo van foto’s hou, die je kan je terug vastnemen en de herinneringen die ze vertegenwoordigen. Wat zou ik nu aan mezelf schrijven? Welke wijze lessen zou ik mezelf meegeven op die leeftijd?

  1. Investeer in Apple! Eender wat anderen zeggen, tuurlijk was dat een goed gevoel dat je daar had (dat brengt geld op)
  2. De zwaartekracht geldt op je 40 toch ook wel, hoe erg je het ook vindt. Zelfs jij kan tegen de zwaartekracht niet op, dus zit er niet tegen te vechten
  3. Je hoeft niet iedereen gelukkig te maken, begin lekker met jezelf. Jij bent wie jij bent en dat is al geweldig
  4. Je gaat kinderen krijgen, en je leven gaat de meest gekke sprongen maken. Daar kom je ook door, geloof me!
  5. Het hoeft niet allemaal perfect te gaan, het leven zal je nog genoeg uitdagingen geven. Je flexibiliteit zal je absoluut nog kunnen gebruiken
  6. Je hoeft niet zo onzeker te zijn en de schuld altijd bij jezelf te zoeken. Je hebt over zoveel dingen geen controle. Enkel over hoe jij met je leven en je geluk omgaat
  7. Er zijn momenten dat je gewoon moet overleven, sla jezelf er dan ook niet altijd mee rond de oren dat je gefaald hebt. Je zal nog ongelooflijk veel dingen overleven, je hebt er geen idee van
  8. Wees trots op wat je bereikt hebt in plaats van wat je denkt te moeten bereiken. Je zal jezelf veel zelfverwijten besparen zo
  9. Doe eens normaal, het zal nooit lukken. Dus als mensen dat zeggen, laat het gewoon zo voorbij gaan. Dit zal ooit je sterkste eigenschap worden.
  10. De visie van een ander hoeft jouw visie niet te worden. Pas je niet altijd aan aan je omgeving. Het zal je een stuk makkelijker vallen op termijn. Niet meteen lieverd, maar na jaren zal je zien dat het geen zin heeft om erover te vechten. Geluk is voor jou iets anders als voor je omgeving en dat is ok!

Wat is voor mij gelukkigzJoepie, Ik ben bijna jarig!!! 40 dagen aftellen naar 40 jaar!ijn? Het zit in talloze kleine dingen, die ik stuk voor stuk heel belangrijk vind. Voor mij is geluk eigenlijk gemakkelijk samen te vatten: mezelf kunnen zijn! Een dag in verwondering in de tuin kunnen werken, genieten van al de kleine zaadjes die maanden geleden geplant zijn nu te zien groeien. Ideeën die stilaan vorm krijgen op het tempo dat voor mij werkt. Er kunnen zijn voor anderen, mijn gezin en mijn omgeving én heel goed beseffen dat ik er vooral kan zijn… als ik er ook voor mij kan zijn. 

Ik ben bijna jarig, en ik bengelukkig. Wat voelt dat met momenten vreemd aan, om gewoon gelukkig te kunnen leven. Hoe ben ik hier geraakt? Ken ik mezelf genoeg om eindelijk te accepteren dat het ok is? Vandaag duidelijk wel, misschien gisteren niet zo en morgen niet zo. Maar die momenten doen er niet toe, op dit moment is het voor mij ok. Het is perfect genoeg, het is helemaal goed. Nog 35 dagen en dan ben ik jarig!

Pin It on Pinterest