Dat heeft dan geluk

Gelukkig zijn? Wat houdt dat nu in? Er gaat geen workshop voorbij waarin het einddoel van veel mensen geluk is. Maar was is dat dan juist, geluk? Is dat voor mij hetzelfde als voor jou? En werkt dat dan voor iedereen hetzelfde? Na zoveel jaartrajecten heb ik het geluk gehad dat ik zowat alle mogelijke theorieën gehoord heb. Dus ik kan enkel vanuit mijn verhaal en visie vertellen zoals een puzzel die langzaam in elkaar begint te passen.

Het eerste puzzelstuk van geluk

Beginnen bij het begin en de basis van de puzzel leggen voor mij. Als een echte tacticus ben ik aan mijn puzzel begonnen. Ik begon de hoeken te zoeken en van daaruit de onderste rand als eerste in elkaar te zetten. Niet dat die eerste rij duidelijk maakt wat de tekening van de puzzel zal zijn, maar je moet ergens beginnen met structuur? Juist, toch?

De vertaling van geluk in het woordenboek bracht me al een glimlach op het gelaat, want hier begint de dualiteit al.

Geluk (zn) -een gunstige gebeurtenis, -een aangenaam gevoel van iemand die zich verheugt,

Dus in de eerste betekenis is het door externe factoren te beïnvloeden terwijl het tweede een innerlijk gevoel is. Hoe geweldig is dat om als eerste lijn op je puzzel te zien verschijnen?

Geluk als 2e lijn op de puzzel

Als het najagen van geluk een obsessie wordt, kan je er volgens mij vergif op innemen dat je dat nu net niet gaat bereiken. Ik probeer het een beetje duidelijk te schetsen met mijn puzzel.

Wanneer geluk je ultieme doel is en je hebt slecht controle over 1 deel van de 2 delen van dit geluk (nl. je eigen beleving), is dat dan geen begin van iets onrealistisch? Controle op de buitenwereld heb je absoluut niet! Dat is een concreet gegeven en daar wil ik best een eigen verhaal aan koppelen.

Op het einde van mijn yoga opleiding krijg ik het bericht dat mijn schoonmoeder en moeder beiden zwaar uitgezaaide kanker hebben. Kan ik daar iets aan doen? Nee, daar had ik geen controle over. Het enige waar ik controle over had was mijn innerlijke beleving.

Vond ik dit leuk? Nee.

Kon ik er iets aan doen? Nee

Kon ik hen helpen? Ja, al was het met een luisterend oor zonder advies naar hun kant. Want geloof het of niet: ik hoor anderen goedbedoeld veel zeggen tegen zieke mensen dat ze goed moeten vechten! Denk je echt dat ze dat niet doen? Luister naar hen en wees er in liefde. Het bijgegeven schuldgevoel in ons goedbedoeld advies kunnen ze op dat moment missen als kiespijn.

Geluk vanop afstand

Geregeld word ik heel gelukkig als ik ondersteboven op mijn hoofd sta. Ik kan dingen heel letterlijk nemen. Bekijk de wereld eens vanuit een ander perspectief, voila: ondersteboven dus.

Ik heb ooit aan iemand gevraagd als ik dat als geluk zou verkopen, of dat zou werken? Een bulderlach vulde de kamer. Nochtans is het een systeem dat voor mij werkt! En toch weet ik dat als ik het mensen een uur zou laten doen, dat ‘geluk’ niet het gevoel is waarmee ze bezig zijn. Waarschijnlijk wel met een afspraak voor een kinesist met de nodige scheldtirade erbij.

Wat als die twee tegenstrijdige betekenissen dan iets heel anders willen zeggen? Wat als gelukkig zijn gewoon iets heel simpels is?

Simpel geluk als een rij puzzelstukken

Kan het simpel zijn, de zoektocht naar geluk? Volgens mij: ja! Als je er niet de hele fucking tijd naar gaat zoeken!

Wat als geluk nu de acceptatie kan zijn dat ongeluk er ook is en je daar iets uit kan leren? Zijn dat leuke lessen? Nee dat zijn ze zelden, maar het zijn wel die lessen die blijven hangen en die ook levensveranderend zijn. De manier waarop bepaal jij.

Ik ga hier een simpel voorbeeld van geven. Vraag aan éénder wie van je vrienden of je kinderen of ze zich hun eerste valpartij met de fiets nog herinneren? Wedden dat ze je dit haarfijn in detail kunnen vertellen? En dat jij dat ook nog weet? En kan je nu nog genieten van de frisse wind in je haren terwijl je op de fiets zit? Ja toch? Het enige dat je zo geleerd hebt, is om te balanceren op je fiets.

Ongeluk en geluk

Ik heb soms het gevoel dat veel mensen zo zoeken naar geluk dat ze het geluk in hun leven soms missen. Ik kan gelukkig zijn met honderd kleine dingen op een dag. Het kunnen opstaan onder geweldige lakens, de knuffels van mijn lieve echtgenoot en mijn kinderen en ik kan zo door blijven gaan met lijsten van dankbaarheid.

Maar ik vind het wel jammer dat er tegenwoordig een mentaliteit is dat ongeluk en verdriet je eigen schuld is. Dan heb ik het niet over mensen die heel de dag door klagen om duidelijk te zijn. Het doet me pijn dat mensen niet meer naar elkaar luisteren en dat verdriet er niet mag zijn. Als mensen je vragen: “hoe gaat het met jou?” en je antwoordt “Echt niet goed”, weten mensen ook niet wat ze ermee aan moeten. Terwijl we dit ook nodig hebben om te groeien in wie we zijn en wat we willen. Want boosheid en verdriet geven een duidelijke grens aan van wat we willen verdragen van onze omgeving.

Deze emoties zijn belangrijk om dingen te leren. Boos worden op iemand die continu je grenzen overschrijdt hoewel je ze aangeeft, is gewoon nodig voor jezelf om er een beslissing in te nemen. Welke jij neemt hangt af van jouw basisnormen en -waarden.

Geluk is flexibiliteit en acceptatie

Voor mij was het belangrijk om dit even neer te schrijven. De eeuwige zoektocht naar geluk… terwijl geluk er al is. We weten enkel niet meer hoe we het moeten zien, en dat kan je aanleren. En dat is het enige dat ik mensen wil leren: niet dat je nooit zonder stress gaat zitten, niet dat de buitenwereld soms op zijn kop lijkt te staan. Dat is nonsens. Dat zijn dezelfde wensen als die van mensen die op een kerkhof liggen.

Wel, dat je kan leren. Om door dankbaarheid, een andere kijk op de dingen en de flexibiliteit te krijgen om met de buitenwereld om te gaan. En dan te accepteren dat de dingen gaan zoals ze gaan en dat je daarop actie kan ondernemen. En de rest van de puzzel is aan jou om te leggen. Ik ga je zeker niet vragen om op je hoofd te gaan staan! Beloofd!

Warme groet
Nathalie

Pin It on Pinterest