Fietser versus trucker : toen het viraal ging

Het zal weinig mensen ontgaan zijn maar het online filmpje over de fietser versus de trucker is in een no-time viraal gegaan. Vermits dit gebeuren bij ons in het dorp was, werd dit natuurlijk snel gedeeld. Op een paar uur tijd ging dit gegeven viraal, met alle gevolgen die erbij horen. Dit op de prachtige achtergrond van een mooi kempisch dorp waarvoor ik de foto’s van Bjorn Beheydt gebruik in deze post.

Wie ben ik?

Wie ben ik nu juist? Mijn naam staat duidelijk vermeld op mijn website dus daar valt niet veel te verbergen. Wie ben ik om hier iets over te schrijven?

Ik ben samen met een collega Ellen Somers al weken bezig om een team op poten te zetten om pestproblematieken preventief aan te pakken. Vandaar ook deze blogpost natuurlijk. Na de feiten van een vechtpartij aan een school in Merksem hebben we alles geprobeerd om de media te bereiken. Jammer genoeg was het geen hot item meer. Misschien nu, na het zoveelste geval van geweld aan scholen kan dit weer terug? We zullen zien.

De saga van de fietser tegen de trucker

Ik ga niet terug verwijzen naar het fragment dat gefilmd is. Volgens mij heeft dit fragment reeds genoeg aandacht gekregen. Ik stel me er wel degelijk vragen bij. Ik hoor iedereen zijn mening geven over de fietser zijn gedrag. Beseffen wij dat dit een momentopname is? Heb jij nog nooit je zelfbeheersing verloren? Ik eerlijk gezegd wel. Ik ben het soort moeder dat de boekentas van de kinderen los de voordeur uitsmijt als ik zo een moment heb.

Een domme daad waarin je je zelfbeheersing verliest en dan duwen ze een gsm onder je neus? Ja, het zou mij waarschijnlijk ook gekalmeerd hebben (en dit bedoel ik heel cynisch om duidelijk te zijn). De reacties die je overal kan lezen zijn kort samen te vatten: eigen schuld dikke bult!

Er kan met deze situatie gelachen worden en dan mag het ook stoppen. Blijven lachen en dit blijven delen met de nodige commentaren vind ik heel kleingeestig. De grens tussen lachen en pesten is reeds heel dun en ik wens daar niet aan mee te doen.

Pesten

Als de persoon in kwestie bedreigd en gepest wordt, is wat wij doen als gemeenschap dan nog ok? Als de persoon in kwestie in een emotie reageerde, en dan zijn job kwijt raakt, is dit dan nog ok?

Als deze persoon zijn familie en buren continu worden lastig gevallen, zijn wij als gemeenschap dan nog ok bezig?
Als deze persoon zijn collega’s uitgelachen en beschimpt worden, zijn wij als mensen dan nog goed bezig?

Niemand kent het hele verhaal van dit gebeuren. En moesten we het kennen, is het dan aan ons als gemeenschap om deze man te lynchen alsof hij een eerste klas misdadiger is? Dit is niet meer lachen met iemand, wel heel duidelijk pesten van iemand, met serieuze gevolgen.

Social Media

Social Media is hier natuurlijk bovenop gesprongen. Wat is er nu fijner om te zien dan iemand die over zijn toeren is. Dit gaat over een vrij banaal feit dat iemands leven voor altijd zal veranderen.

De commentaren die hierop blijven verschijnen zeggen veel, tot alles. Want buiten het fragment dat volop gedeeld werd, werd ook naam en adres van de fietser op social media gepost. Serieus? Privacy iemand? En de meningen blijven nog steeds binnenlopen onder deze post.

De Warmste Week en goede doelen

Deze periode waarin alle goede doelen oproepen voor een warme maatschappij zie je volwassenen dit doen. Preventie voor zelfmoord en tegen pesten voor kinderen zijn momenteel hot topic en het is dringend nodig.

Wat dit gebeuren ons geleerd heeft, is dat pesten onder volwassenen ook met gemak gedaan wordt. Erger nog, het wordt via social media uitgesmeerd en verspreid! Spijtig genoeg kent onze jeugd dit gegeven al langer.

Het is confronterend om te zien hoe ik preventief kinderen probeer te helpen met pestproblemen. Om samen met hulpverleners en scholen en ouders samen te zitten om te bekijken hoe we hierin het beste handelen.

Om dan te zien hoe volwassenen het voorbeeld geven? Ik vraag me af hoeveel mensen erbij stilstaan dat dit gedrag niet ok is? Dat wij als volwassen maatschappij niet te wijzen hebben naar ‘de jeugd van tegenwoordig’. De volwassenen van deze tijd hebben zich laten zien de laatste dagen en daar hebben wij mee aan de slag te gaan. Wij hebben het voorbeeld te geven aan die ‘jeugd van tegenwoordig’. Wat hier gebeurd is, is helemaal niet goed te praten en heeft niets meer te maken met gewoon eens lachen.

De Media

De media heeft plots ons dorp in de stille kempen gevonden. Telefoons gaan hier rond om te horen of iemand de fietser kende en zijn/haar verhaal wou doen.

Is dat wat onze media nu doet? Het publieke lynchen van mensen? Want een afspraak te krijgen voor een zwaar sociaal probleem als kinderarmoede en pestproblemen: nee.

Om iemand zijn mening te vragen over een filmfragment is blijkbaar wel ok? Ja, ook de media heeft hier boter op het hoofd. Verslaggeving gaat toch niet over leedvermaak of wel?

Cyberpesten

Cyberpesten onder de jeugd komt reeds veel voor, en met kinderen in huis weet ik dat je daar weinig aan kan doen. Iemand filmen zonder zijn/haar toestemming mag volgens mij nog steeds niet? En cyberpesten is strafbaar, wat in deze misschien ook wel nodig is.

De sfeer in ons rustige dorp is stil, heel stil. Iedereen is geschrokken want dit is een situatie die vreselijk snel uit de hand is gelopen.

Als de kans bestaat dat iemand zijn job verliest door het viraal gaan van een filmpje, waar zijn we dan mee bezig als iedereen dit deelt? Dit is broodroof. Deze persoon heeft familie. Misschien kinderen? Beseffen we te weinig de effecten van wat we posten op social media? Zijn al die reacties nodig?

Meningen

Meningen, je hebt er zoveel van en blijkbaar moet iedereen daar wat mee. Er is meerdere malen online opgeroepen om te stoppen met het terug posten en commentaar geven op dit fragment, en toch blijft het doorgaan. Het feit dat je er ook gewoon niets mee moet doen, ontgaat veel mensen toch.

Ik hoop voor mensen die leven zoals ik, dat ze nooit of te nooit een fout mogen maken. Dat ze nooit uit hun slof schieten om god mag weten welke reden het ook is (de wereld weet nooit wat er in iemands hoofd speelt). Dat niemand ooit maar een fout maakt en dat het gepost wordt op social media met een complete lynchpartij erbij.

Iedereen voelt zich veilig achter het scherm en dat is nu duidelijk wel voorbij deze tijd. Als je op het verkeerde moment aan de verkeerde kant staat is je leven nooit meer hetzelfde. Dan ben je plots slachtoffer van Social Media. Dit is iets waar onze jeugd al even mee moet leven. Dit is dan ook misschien het moment dat we hier als maatschappij van volwassenen onze lessen uit trekken?

Mijn droom?

Een warme maatschappij naar de feestdagen zou mijn grote droom zijn. Een maatschappij waar empathie het mag halen tegen het zure gehalte van wat we soms tonen op social media. Een maatschappij die het voorbeeld geeft aan de jeugd van hoe je met zulke situaties om kan gaan. Een maatschappij die bestaat uit warmte en niet uit uitlachen.

Voor iedereen die slachtoffer is van dit cyberpesten: de fietser, collega’s, familie en nog anderen… ik bied jullie mijn oprechte verontschuldigingen aan voor het leed dat jullie meemaken. Ik hoop dat dit even snel verdwijnt als dat het verschenen is. Ik hoop dat de feestdagen jullie vreugde en warmte kunnen brengen.

En dat hoop ik voor iedereen, want we kunnen allemaal die warmte gebruiken.

Pin It on Pinterest